Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019
Ώρα έναρξης: 6:45μ.μ
Ομιλήτρια: Μαρία Χαντζηπανταζή
Ποια είναι άραγε η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη “όρια”; Αυθόρμητα θα σκεφτούμε την απαγόρευση, τον περιορισμό και την άρνηση σε κάτι που επιθυμούμε αλλά δεν μπορούμε να έχουμε. Και γιατί γίνεται αυτό;
Γιατί κάποιος ή κάτι έχει βάλει όρια στην επιθυμία μας. Φανταστείτε λοιπόν ότι αν είναι απογοητευτικό για τους ενήλικες να βάζουν όρια στις επιθυμίες τους, πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά, ειδικά όταν βρίσκονται σε αναπτυξιακή φάση που χαρακτηρίζεται από έντονο συναισθηματισμό, αυθορμητισμό και παρορμητισμό ως προς την ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Και μετά σκεφτείτε τους γονείς, που καλούνται να εφαρμόσουν και να στηρίξουν αυτά τα όρια στα παιδιά τους. Όχι και ότι πιο εύκολο, θα πούνε οι περισσότεροι.
Κάθε μέρα, αμέτρητες φορές ο γονιός θα προσπαθήσει να βάλει όρια στο ΘΕΛΩ του παιδιού του. Και ενώ παλιότερα η πειθαρχία εμφανιζόταν να έχει πολύ στενή σχέση με την τιμωρία, σήμερα συνδέουμε την οριοθέτηση με την αυτοπειθαρχία και την μετάδοση αξιών και γνώσεων που έχουν ως στόχο την αρμονική σχέση των παιδιών με το κοινωνικό τους περιβάλλον. Όταν οι γονείς θέτουν όρια, δεν επιβάλλουν στα παιδιά τους τι να πουν ή πως να συμπεριφερθούν, αλλά πως να αναγνωρίζουν τις παρορμήσεις και το άγχος τους. Τα όρια με αυτόν τον τρόπο, εσωτερικεύονται από το παιδί και το κάνουν να νιώθει περισσότερη ασφάλεια. Για αυτό είναι σημαντικό να ξεκινήσει η οριοθέτηση από νωρίς.
Στη διάλεξη θα παρουσιαστεί η θεωρία της Ήρεμης Δύναμης, μιας καινούργιας θεωρητικής προσέγγισης που απενοχοποιεί τους γονείς και καθιστά σαφή την αναγκαιότητα των ορίων που λειτουργούν ως απαραίτητο συναισθηματικό οξυγόνο για τα παιδιά.